เกริ่นกันสักหน่อยจากบทความก่อนๆ หน้านี้ ว่าเราจะไปเรียนภาษาที่ยอนเซ ตอนสมัครเรียนเราก็เลือกทดสอบระดับภาษาก่อน ค่อยให้เขาจัดให้ไปในคอร์สที่เหมาะสมค่ะ โดยการสอบเขาก็จะแจ้งเรามาว่าสอบวันไหน เมื่อไหร่อะไรยังไง ทางเมลหลังจากการจ่ายเงินเรียบร้อยค่ะ
พอถึงวันสอบก็เดินไปที่ตึกก่อนเวลาสักหน่อยค่ะ เพราะเขาจะให้เข้าไปในห้องรวมก่อน ถึงจะประกาศห้องที่ต้องใช้ในการสอบจริงๆ โดยการสอบแบ่งออกเป็นสองประเภท คือสอบข้อเขียนและสอบสัมภาษณ์ ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงครึ่ง ห้องที่ใช้สอบมีคนประมาณ 10 คนค่ะ แซมก็แจกข้อสอบมาให้เขียนชื่อ และวันเกิด แล้วก็ลงมือทำค่ะ ระหว่างนั้นเขาจะก็เรียกไปสัมภาษณ์ทีละคนที่ห้องตรงข้าม
ว่าด้วยเรื่องข้อสอบ
ในส่วนของข้อสอบเขียนและกานั้น จะเริ่มตั้งแต่ระดับง่ายไปจนถึงยากค่ะ ข้อสอบมีทั้งหมด 100 กว่าข้อ ให้เวลาแค่ชั่วโมงครึ่ง ซึ่งในระหว่างนั้นก็จะถูกเรียกสัมภาษณ์แบบทยอยกันไปเดี่ยวๆ ข้อสอบเป็นแบบเลือกช็อยส์และก็ถามตอบเป็นประโยค ข้อแรกๆ สำหรับคนที่เรียนหรือมีพื้นฐานมาแล้ว ก็ง่ายมากเลยค่ะ แบบตอบได้อย่างไว พอหลังๆ เริ่มไต่ระดับความยากไปเรื่อยๆ จนต้องเกาหัว หลังกว่านั้นก็จ้ำจี้มะเขือเปาะแปะแล้วค่ะ เอาจริง คือมันเลเวลสูงมาก เจอไปถึงขั้นสบถว่า “อะไรวะ!!” บางอันแปลคำถามออกแต่อันที่เป็นคำตอบไม่รู้ศัพท์ คือมันยากมากสำหรับเรา คือที่ใครทำได้หมดก็ไม่ต้องมาเรียนแล้วอะ เทพแล้ว 555555
ในส่วนของการสอบสัมภาษณ์นั้น .. เข้าไปก็ทักทายสวัสดีตามธรรมเนียม เขาก็พูดขึ้นด้วยภาษาเกาหลีเลยค่ะ แล้วคำถามก็แล้วแต่คนโดนค่ะ ไม่มีฟิคตายตัว อย่างของเราก็ถามประมาณว่า มาจากไหน ทำไมเรียนภาษาเกาหลี มาอยู่นี่ครอบครัวไม่เป็นห่วงหรอ ? แล้วทำไมเขาต้องเป็นห่วง (เอ้าาาาแกร๊) แล้วเป็นห่วงเขาทำยังไงหรอ เรียนแล้วจะเอาไปทำอะไร บลาๆ ประมาณ 10 นาทีก็เสร็จค่ะ อันนี้ไม่ยาก เหมือนแบบเขาพยายามถามตอบไปเรื่อยๆ เราก็ตอบจนได้นั่นแหละ (ง่ายกว่าข้อเขียนอีกเว้ย)
พอสัมภาษณ์เสร็จเข้าไปทำข้อเขียนที่เหลือ ณ ตอนนั้นแหละ มั่วแหลก เพราะมันไม่ได้แล้วจริงๆ พอเสร็จก็ลุกออกมาไปหาข้าวกินที่โรงอาหารม.ยอนเซค่ะ ดีงามพระรามแปด ไว้มารีวิวอีกรอบนะ (ทวงได้ 5555)
ปฐมนิเทศนักเรียน
พอสองวันต่อมาก็ปฐมนิเทศค่ะ ไม่ได้ห่างกับวันสอบวัดระดับเท่าไหร่ และที่สำคัญ !!!! ที่บอร์ดนางมีประกาศผลสอบวันก่อนแล้วจ้า !!!! มีความไล่ดูตั้งแต่เลเวลหนึ่ง ปรากฏว่าเลเวลนี้ไม่มี กรี้ดแตกกก แต่ไปอยู่เลเวลสองแทนค่ะ (ก็ยังดี ลดค่าเทอมค่าหนังสือไปตั้งเดือนหนึ่งค่ะ) เย้เย้ !
ในส่วนตอนปฐมนิเทศนั้น ไม่มีอะไรมาก เขามีหนังสือขั้นตอนต่างๆ ให้ไว้หน้าห้องและเข้าไปในห้องประชุม ซึ่งความจริงแล้วในห้องประชุมไม่มีอะไรเลยค่ะ (ไม่ต้องไปก็ย่อมได้) เขาแค่พูดซ้ำเหมือนในหนังสือ ซึ่งค่อนข้างน่าเบื่อระดับนึง ใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมงก็แยกย้ายค่ะ ส่วนของเรานั้นไปซื้อหนังสือค่ะ ซึ่งหนังสือแพงมากเวอร์ ราคา 90,000 วอนตีค่าไทยแล้วเกือบๆ สามพันบาท ขอหนีไปร้องไห้แปป
หากมีอะไรสงสัยเพิ่มเติมสามารถสอบถามได้ที่อีเมล alljourneys.havesecret@gmail.com และช่องทางการติดต่อที่แท็บบล็อกด้านบนนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น